IMG_7721

Don’t cry because it is over, smile because it happened – HOME SWEET HOME

ruthhendrikse

Het zit er op..

Ik kan mij nog heel goed herinneren dat ik mijn eerste berichtje aan het schrijven was. Ik zat op dezelfde plek als waar ik nu zit. Achter mijn laptop, aan mijn bureautje in mijn Rotterdamse thuis. Naast mij lagen alle spullen die ik mee ging nemen op reis. Een grote toilettas met 100 verschillende vakjes, insectenspray, snel-drogende handdoeken, bikini’s en andere dingen die je normaal niet rond half oktober in huis hebt. Ik ging de reis van mijn leven maken en die heb ik gemaakt. Als ik nu naar buiten kijk, is het grijs. Het is fucking 1 graden en er lopen mensen langs met mutsen, oorwarmers en handschoenen. In 3 maanden tijd heb ik geen lange broek aangehad en ik ben al die tijd in de +25 graden geweest. Ik heb het de hele dag koud en begin nu teveel met zeuren, dat zouden we toch niet meer doen?

Mijn laatste berichtje tijdens de reis schreef ik toen in op de bus naar Guatemala aan het wachten was. Ik had op dat moment geen idee dat de laatste drie weken de allerleukste drie weken zouden worden. Het was twee dagen voor oud en nieuw en we gingen naar een nieuw land. Honduras en El Salvador staan niet hoog op mijn ‘deze wil ik nog een keer bezoeken’ lijstje, maar Guatemala zeker wel. Iedereen die ik spreek vraagt aan mij; welk land vond je nou het aller leukst? En ik denk dat ik hier eindelijk antwoord op kan geven.

Guatemala is een land wat alles heeft. Prachtige natuur met jungle, rondslingerende apen, watervallen, hotsprings, meren, bergen, noem maar op. Maar ook een hele mooie cultuur. 80% van de mensen leeft nog in de traditionele tijd. Dat wil zeggen dat zij speciale jurken dragen, vooral handwerk doen, nog wassen op zo’n bordje in het water, eten met de handen en dat zij vanaf hun dertiende bij hun huidige partner zijn. Al deze kenmerken zijn nou niet echt voor mij weggelegd, maar het was echt een hele vette ervaring. Één nacht hebben wij bij zo’n traditioneel gezin geslapen. We zijn hier op 1 januari naar toegereden in de bus en met de boot (lees: we moesten wel een aantal keertjes stoppen omdat de helft van de groep met oud en nieuw toch nét die paar drankjes te veel gedronken hadden) en kregen een rondleiding in hun dorpje. De koeien stonden wederom in de tuin en de kippen liepen wederom in huis, maar het mocht de pret niet drukken. Na het diner (spagetti met aardappelpuree en een wrap, lekker droog, houdt het koolhydraten gehalte lekker op peil) mochten een reisgenootje en ik de traditionele jurken passen. Zo’n jurk is bij mij en mijn 1.80 een soort minirokje maar het gebaar was erg lief. Er werd ons van te voren verteld een lange broek en lange mouwen aan te trekken deze twee dagen (de enige dag dat ik mijn spijkerbroek gebruikt heb), omdat deze mensen erg gelovig zijn. Dit waren wij éven vergeten en toen mevrouw des huizes ons de jurk gaf, besloten Brittany en ik ons midden in het winkeltje om te kleden. Huppatee, shirt uit en jurk aan. Meneer des huizes hebben wij niet meer gezien de volgende dag en dit verhaal hebben wij dan ook de rest van de tour te horen gekregen. Ruth: ‘kan je je hier ergens omkleden?’ ‘joh, anders doe je het toch gewoon op straat?’

Waarschijnlijk waren wij die dag gewoon nog niet zo scherp. Het was 1 januari en we hadden net een fantastische oud en nieuw achter de rug. Ik kan wel zeggen dat dit de allerleukste oud en nieuw uit mijn leven was. Wij waren tijdens oud en nieuw in Antigua. Ook de allermooiste stad die ik ooit gezien heb. Antigua is een stad die op de werelderfgoedlijst van Unesco staat en daarom mogen er geen grote reclameborden zijn. Dat betekent dat de hele stad er precies hetzelfde uitziet. Je moet een gebouw ingaan en dan zie je pas of je in de Mac staat of in de Subway. Hetzelfde geld voor een tradtioneel winkeltje of de H&M, aan de buitenkant is niks te zien. Rete fotogeniek zoals je begrijpt. Op oudejaarsdag zijn we uitgebreid met elkaar uiteten geweest in een partyhostel midden in de stad. Opnieuw kwamen daar de spelletjes halverwege de avond bij kijken. Jenga, hints met te goedkope gratis shotjes. Rond 12 uur hadden wij ons met de groep verzameld op een groot plein. Ik heb nog nooit zoveel vuurwerk gezien, fantastisch. Uiteindelijk zijn we tot 5 uur in de ochtend in een nachtclub met een dakterras-dansvloer. Eentje die ik nooit meer vergeet.

En eigenlijk geldt dat voor alle activiteiten in Guatemala. Na het slapen bij het gezin zijn we nog een paar nachten in houten huisjes geweest midden in de jungle, in een meer. Als ik ‘s nachts moest plassen moest ik over een houten vlonder, door de bossen, het houten badkamergebouwtje vinden. Gelukkig dronken we op deze plek niet zoveel.. Dit was ook weer een plek waar ik enorme armoede heb gezien. We gingen een dag naar de watervallen (8 meter hoog, spring je even mee naar beneden Ruth? oke, is goed) met volle coolboxen met bier, speakers en een tas vol met snacks. Het transport van die dag was een tractor. Gewoon zo eentje die ik ook in de weilanden van Scharendijke rijdt, met een grote bak erachter waar wij in konden. Wij en alle kids uit het dorp, want er was geen school. Zij zullen nooit naar school gaan en gaan werken als boer of verkoper langs de snelweg. Geen schoenen, kapotte en te kleine kleren en wanneer ik dacht dat er eentje 5 was, bleek hij al 12 te zijn. We hadden de muziek aan gezet en zij begonnen met z’n alle te dansen. Zo gelukkig en helemaal niks. Helemaal niks, geen schoenen en geen toekomst. Opnieuw een besefmomentje, zullen we beloven om gewoon alle dagen net zo gelukkig te zijn als hun?

Na Guatemala waren er nog maar twaalf dagen over voordat ik weer naar Nederland zou gaan. De tijd ging veel sneller dan dat ik wilde en we reisden door naar Belize. Wat een paradijs. Een paradijs is niet eens het goede woord. Ik denk dat je er niet eens een woord voor hebt. Strakblauwe lucht, parelwit strand en een heldere zee waar je u tegen zegt. Overal reggae muziek, beachclubs en lachende mensen. Hier gingen wij drie dagen he-le-maal niks doen. Vanuit onze hotelkamers keken wij uit op een palbomenstrand, hier kon ik wel even van genieten. We waren op het eiland Caye Caulker en dit staat nou niet bepaald bekend om zijn saaiheid in de avonden. Er zijn honderden restaurants met Caribisch eten en genoeg discotheken. Die wij ook allemaal van de binnenkant hebben bekeken. Uiteraard.

Je begrijpt natuurlijk wel dat ik hier niet graag wegwilde, maar hey. Door de Amerikaanse invloeden in dit land is het wel rete duur. En dat ga je (na al ruim twee maanden onderweg te zijn) wel voelen in de portemonnee. Tijd voor Mexico. Het achtste en laatste land. Het laatste land. Het land waar vandaan ik ook weer naar huis ging vliegen. Kut, ik wilde écht nog niet naar huis. De laatste volle week zouden wij doorbrengen in Mexico en dat is eigenlijk niet genoeg natuurlijk. Dit is echt een land waarvan ik zeg; hier moet ik naar toe terug. Ik heb écht nog niet alles gezien, nog lange niet. We begonnen de eerste paar dagen in Mahahual, je probeer dat maar eens hardop uit te spreken. Wederom een paradijsje, ik heb er wat gezien deze reis. Heel rustig, niet zo toeristisch en hangmatten in de zee. Ja, je hebt gewoon echt niet meer nodig hoor. Na Mahahual gingen we naar bruisend Playa del Carmen, een bekende grote stad aan de kust. Op het moment dat wij daar waren was het ook BPM festival. Het grootste en langste house festival van Mexico. Geordie Shore was er niks bij. Héel veel Amerikaanse brede-getatoeëerde-schoudermannetjes, waar het nooit leg-day bij is geweest. We hebben een paar podia van het festival bezocht, maar niet echt mijn ding.

En toen was het tijd om afscheid te nemen van de groep. Als je 33 dagen met elkaar optrekt, letterlijk dag en nacht, ontstaat er toch een band. En die had ik niet verwacht. Ze spreken je taal niet, je ziet ze waarschijnlijk nooit meer, maar ik heb echt vriendinnetjes gemaakt. Op een gegeven moment was ik vooral samen met drie meisjes uit Australië en eentje uit Ierland. Met zn vijfjes hebben we een onwijs leuke tijd gehad en heel veel gelachen, zélfs in die andere taal. Het afscheid was daarom ook een beetje triest en ik heb nog steeds contact met allemaal. Misschien toch die roadtrip naar Australië maar eens gaan plannen?

Ik heb nog vier dagen in mijn eentje in Playa doorgebracht en dat was wel ff lekker. Geen rekening houden met iemand, de hele dag met muziek in op het strand liggen en genieten van de laatste stranddagjes. Want op 17 januari was het helaas zo ver, de reis terug naar huis gingen beginnen. De meer dan 28-urige reis naar Amsterdam, die nog even werd uitgebreid met een enkeltje met de trein naar Delft, omdat mama natuurlijk weer met autopech stond. Vertel eens wat nieuws.

En dan denk je dat de thuiskomst vrolijk en leuk is. Ik kan echt uuuuuren vertellen over alles wat ik heb meegemaakt en met de bijna 3000 foto’s die ik gemaakt heb, zijn we ook nog wel even bezig. Maar mijn thuiskomst was alles behalve vrolijk en leuk. Op donderdagavond, de 18e, kregen mama en ik te horen dat opa was overleden. Op exact dezelfde tijd als dat ik in Toronto het vliegtuig in stapte naar Amsterdam. De beste man was op, ziek, heel erg ziek. Hij heeft op mij gewacht. Ik heb mijn reis tot op het laatste vliegtuig kunnen afmaken en ‘z’n meissie’ was weer veilig bij mama thuis. Ik heb deze week vaak gedacht; had gewoon nog één weekie gewacht, dan had je mijn laatste foto’s kunnen zien, maar laatste verhalen kunnen horen en kunnen horen hoe het mij allemaal gelukt was. Dat Skypen elke avond naar mama was echt niet nodig geweest. Je had niet steeds hoeven vragen waar ik was, en of ik daar was. Want ik heb het gewoon allemaal gedaan. Zelf. Alleen. Ik heb het geflikt en daar was je rete trots op. ‘Je meissie’ zal er dan ook alles aan doen, zodat je dat kan blijven!

Nu is het weer tijd voor het gewone leven. Na een weekendje Scharendijke was het tijd om mijn leventje in Rotterdam weer op te pakken. We zijn inmiddels druk aan het solliciteren en aan het werk in de horeca. Het is een reis geweest die helemaal niemand mij meer afneemt en die ik nooit meer zal vergeten (waarschijnlijk heeft mijn in Playa gezette tattoo hier ook iets mee te maken). Enjoy staat er op de achterkant van mijn linkerarm sinds een paar weekies. Ik heb genoten van elke dag, van elk uur. Zelfs in de soms te kleine busjes, toen in de droge hap probeerden weg te krijgen, toen ik bovenaan een waterval stond (meer huilend dan lachend door de hoogtevrees) om naar beneden te springen. Van élk moment. En iedereen zal dat altijd moeten doen. Ik weet ook zeker dat dit niet de laatste reis is die ik gemaakt heb. Er gaat gespaard worden, veel gespaard worden en we gaan terug naar de andere kant van de wereld. Misschien nu wel letterlijk de andere kant op. Ik weet het nog niet.

Ik hoop dat ik jullie de afgelopen 3 maanden niet al te jaloers heb gemaakt met al mijn foto’s. Het zijn er nogal wat geweest en ik kijk ze nog elke dag terug. Gister zei iemand tegen me; volgens mij heb je elke dag flashbacks naar je reis en dat is heel mooi gezegd, want het klopt. Ik beleef het de hele dag opnieuw en hier ga ik nog even mee door. Oh, wacht, daar heb je er weer één, ik krijg de foto’s doorgestuurd van het ziplinen in Costa Rica. Ik ga weer ff genieten!

Buen fin de semana amigo’s!

x-x-x

5.054 gedachten over “Don’t cry because it is over, smile because it happened – HOME SWEET HOME”

  10. This article really stood out for me. As an aspiring trainer 3 week diet and current classroom teacher, there was so much that I was thought was spot on, especially about presenting ideas 3 week diet with humility, neutrality and objectivity. Being open to challenge is so important, the more people do this, the more they are engaging with the application of what is being taught to their own lives.

    Beantwoorden

  26. Your article seems to suggest that introverts struggle with leadership roles “put in a position to lead or instruct can send us into a panic” – I actually find that quite offensive. Introverts are not necessarily bad presenters, leaders or instructors, likewise, being an extrovert does not make you good at those things.

    Beantwoorden

  86. Wonderful story, reckoned we could combine some unrelated information, nevertheless really worth taking a search, whoa did one particular master about Mid East has got far more problerms also

    Beantwoorden

  110. menpzudb,Thanks for ones marvelous posting! I actually enjoyed reading it, you will be a great author.I will always bookmark your blog and will bmkgggp,come back from now on. I want to encourage that you continue your great writing, have a nice afternoon!

    Beantwoorden

  290. Its such as you read my thoughts! You seem to grasp a lot approximately this, like
    you wrote the guide in it or something. I feel that you can do with some % to force the message
    home a little bit, but other than that, that
    is excellent blog. A fantastic read. I’ll certainly be back.

    Beantwoorden

  537. Fantastic article ! You havemade some very astute statements and I appreciate the the effort you have put into your writing. Its clear that you know what you are writing about. I am excited to read more of your sites content.

    Beantwoorden